Ευγενία Ρουμπέση Ο μικρός πόλεμος

 29 Αυγούστου 2012

 Οι καταστροφικές συνέπειες της άτακτης υποχώρησης.
Η συνθηκολόγηση άνευ όρων.
Το να παραδίνεσαι χωρίς να έχεις αναγνωρίσει.

 

Τίποτα δεν δείχνει άσχημο στην αρχή. Όλα είναι φωτεινά και ενθουσιώδη.
Σαν την αρχή του Καλοκαιριού.
Ίσως καλύτερα… σαν τις πρώτες ζεστές μέρες της Άνοιξης.
Όταν ακόμη η Γη είναι πράσινη και κρατάει από την υγρασία του προηγούμενου Χειμώνα.
Οι βραδιές μοσχομυρίζουν, όπως και τα πρωινά.
Η νωχέλεια της ημέρας θεραπεύεται με έναν γρήγορο μεσημεριανό ύπνο.
Ακόμη και οι καταιγίδες φαίνονται αστείες και διασκεδαστικές.
Καθώς όμως ο καιρός προχωράει και το χώμα ζεσταίνει και αφυδατώνεται,
καθώς τα λουλούδια γίνονται καρποί, καθώς ο ουρανός πυρώνει,
όλα αρχίζουν να φανερώνονται.
Ένα ένα. Σιγά σιγά. Βασανιστικά.
Και να ο πρώτος καύσωνας.
Με πύρινα λόγια.
Μα αντέχεις γιατί είσαι φρέσκος και ξεκούραστος.
Και ύστερα και ο δεύτερος και ο τρίτος…
Ψάχνεις δροσερό νερό στα πηγάδια της ψυχής.
Και χωρίς να σκεφτείς αν για αυτή τη συγκυρία το φύλαγες τόσα χρόνια το νερό, το σπαταλάς.
Κι έρχεται ο Αλωνάρης και αρχίζεις να χάνεσαι μέσα στον λαβύρινθο της καυτερής απόφασης του Τότε.
Ο Τελευταίος, ο Πεντεφάς που λέγανε οι παλιοί, σε βρίσκει αποκαμωμένο.
Μαζεύεις τις τελευταίες σταγόνες και ο Από Μηχανής Θεός θα σου δώσει το έναυσμα να ξεσηκωθείς.
Το αποτέλεσμα δείχνει ελάχιστο, αλλά είναι τόσο μα τόσο σπουδαίο γιατί να… έγινε η ποθητή αρχή.
Και ο τρυγητής ανατέλλει θριαμβευτής.
«Θα ξανάρθω» ακούς μια φωνή από μέσα βαθιά. Πολύ βαθιά.
Αλλά δεν πτοείσαι. Είναι όλα τώρα στη θέση τους για να ζήσεις το άλλο, το απ΄ την αρχή ζητούμενο.

Ο εχθρός όμως είναι πανούργος, ύπουλος. Έχει άψογους ανιχνευτές και κατασκόπους.
Γνωρίζει τα πιο κρυφά αδύναμα σημεία και τα όπλα του είναι τόσο εξελιγμένα!
Λίγο έλειψε να σε ξεγελάσει πάλι. Λίγο. Σε ενέδρα.
Χάθηκε πολύ αίμα.
Χάθηκαν πολλές λέξεις.
Χάθηκε πολύς κόπος.
Όμως οι ενδυναμωτές είχαν κάνει τόσο καλή δουλειά, που τα κατάφερες να σηκωθείς.
Ο 10ος έρχεται και σε τρομάζει. Γιατί είναι σκοτεινός.
Σκοτεινός και βρώμικος.
Πρώτη φορά στη ζωή σου είναι «ένας» τόσο σκοτεινός να έρχεται.
Μα έλα, θα βρέξει ο τρυγητής. Θα βρέξει καλά και θα μαζέψεις πάλι νερό.
Θα γεμίσουνε τα πηγάδια και θα έχεις. Φτάνει να μην ξεχαστείς και ξοδευτείς, όπως τότε.
Γιατί οι καιροί είναι πολύ χαλεποί και γιατί τώρα «ξέρεις».
Δεν θα υπάρχει καμιά δικαιολογία.